Ben Türkiye’de yaşayan, kirada oturan ve maksimum bir Renault Clio satın alabilecek biriyim ki, şu anda bir otomobilim de yok. Milyoner ya da playboy değilim. 50 TL kaybettiğimde bile uzun süre nerede kaybettiğimi düşünen biriyim.
Bu yüzden 500 bin Euro’luk bir Ferrari 458’e oturup sonuna kadar zorlamak benim için bazı hayalleri gerçekleştirmek anlamına geliyor. İnsanlar bana genellikle nasıl bir duygu olduğunu soruyor. Bu büyük bir sorumluluk değil mi? Başına bir şey gelecek diye düşünmüyor musun? Tabii ki bu soruyu Toyota’lar için değil, Ferrari’ler için soruyorlar. Ama bir gazeteciyseniz sizin için marka fark etmiyor, hepsi aynı. Araçları sanki hiç değerli değillermiş gibi kullanmanız lazım. Onlara kötü davrandığımızı söylemiyorum, sadece etiket fiyatını unutup, sonunda neler olacağını kafanıza takmayıp büyük bir kazanın yükleyeceği finansal sorumlulukları aklınıza getirmeden kullanmaktan bahsediyorum. Bunu yapmak zorundasınız.
Kullandığım en pahalı yeni otomobil, 900 bin Euro’luk Rolls Royce Ghost’tu. En pahalı klasik otomobil ise bir Lamborghini Miura’ydı ve fiyatı şu anda hatırlamak istemeyeceğim kadar yüksekti. Aracın sahibi bana anahtarları verdi ve tek başıma kullanıp biraz keyif almamı söyledi. Eğer o an aracın değerini düşünecek olsaydım, birinci vitese bile atamazdım. Karşıdan bir kamyonun geldiğini düşünsenize. Annemlerin evi bile o kadar etmez.
İlginizi çekebilir
Normal bir insanın bu otomobilleri kullanırken aklına gelen ilk şeylerden biri 500 bin Euro’luk fiyat etiketi olur. Çünkü o Ferrari’yi kullanmak, 27 tane BMW 320’yi aynı anda kullanmaya benzer. Bunu trafiğe nasıl çıkarırsınız? Ya da sokağa park edebilirsiniz? Hatta market alışverişinize gittiğinizde katlı otoparka nasıl bırakırsınız? Her yol ayrımına ya da göbeğe geldiğinizde etraftan gelen araçlara dikkat kesilirsiniz ve kafanızda sürekli 500 bin, 500 bin diye sesler yankılanır. Bütün bunlar normal insanlar için geçerli. Ben test için kullandığım bir 911 GT3 RS ile pistte aracın limitlerini sonuna kadar zorlayabiliyorum. 200’le viraja giriyorum ve otomobil o kadar buruluyor ki etrafından gıcırtılar gelmeye başlıyor. Sonra otomobilden inip adrenalinim normale döndüğünde tek bir jantını ödemek zorunda kalsam zorlanacağım bu otomobili kullanırken nasıl bu kadar risk aldığımı düşünüyorum. Sanırım bu tamamen tutkuyla alakalı. Performanslı otomobil kullanmak bende o kadar büyük bir tutku haline gelmiş ki, sonradan başıma gelebilecekleri düşünmüyorum. Acaba kendi 911 GT3 RS’imle bu kadar risk alır mıydım? Sanırım en can alıcı nokta bu ve sanırım bunu hiç bir zaman öğrenemeyeceğim…
Son yorumlar